Nowe, wydajne materiały izolacyjne, opracowane w odpowiedzi na zapotrzebowanie elektroenergetyki, przemysłu czy rynku konsumpcyjnego, z jednej strony pozwalają na uzyskanie równoważnego efektu przy mniejszym zużyciu materiału, z drugiej jednak wymagają stosowania nowoczesnych metod pomiarów i diagnostyki izolacji. Do takich metod należą pomiary napięciem przemiennym (AC).
Próby wytrzymałości elektrycznej kabli o izolacji z polietylenu usieciowanego (XLPE) napięciem stałym w pewnych okolicznościach mogą prowadzić do szybszej degradacji materiału izolacyjnego. Idealnym rozwiązaniem dla badań diagnostycznych tego rodzaju kabli są próby wytrzymałościowe napięciem przemiennym. Charakterystyka naprężeń wytwarzanych w próbach napięciem AC jest podobna do naprężeń, którym podlega materiał izolacji w normalnej eksploatacji sieci elektroenergetycznych. Próby napięciem przemiennym o wartości wyższej niż znamionowe napięcie badanego kabla XLPE (w dopuszczalnych granicach) w odróżnieniu od prób napięciem DC nie wpływają negatywnie na strukturę i trwałość materiału izolacyjnego.
Podczas prób napięciem przemiennym można zmierzyć inne parametry, na przykład współczynnik strat dielektrycznych tangens delta, czy też zastosować nowoczesne metody diagnostyczne, takie jak analiza odpowiedzi częstotliwościowej układów izolacyjnych transformatorów przy wymuszeniu wobulacyjnym (SFRA) czy też spektroskopia dielektryczna w dziedzinie częstotliwości (DFR/FDS). Badania izolacji napięciem przemiennym mogą być zatem używane do monitorowania stanu technicznego układów izolacyjnych aparatów oraz maszyn zasilanych napięciem AC. Pomiary izolacji napięciem przemiennym o częstotliwości sieciowej (50 Hz) wymagają jednak sprzętu o znacząco większych gabarytach niż mierniki stałoprądowe. Mniejszymi wymiarami charakteryzują się systemy probiercze do prób napięciem o mniejszej częstotliwości, dzięki czemu bardziej nadają się do prac w terenie.