Odporność na przepięcia jest niezwykle istotnym warunkiem długotrwałej, bezawaryjnej pracy wszelkiego typu kabli. Próby wytrzymałości elektrycznej kabli napięciem stałym są popularnie stosowaną metodą ogólnej oceny stanu technicznego izolacji w elektroenergetyce, przemyśle, a nawet w testowaniu sprzętu gospodarstwa domowego. Ta metoda pomiarów ma kilka niewątpliwych zalet.
Po pierwsze, sprzęt pomiarowy do prób wytrzymałościowych napięciem stałym może w sposób prosty zasymulować przejściowe skoki napięcia występujące w systemach zasilania. Po drugie, sprzęt do prób napięciem stałym jest zwykle mniejszy i lżejszy od urządzeń do badania wytrzymałości elektrycznej napięciem przemiennym. Zważywszy, że próby napięciowe zazwyczaj wykonywane są w terenie, możliwość łatwego transportu urządzeń jest bardzo ważna. Inną znaczącą zaletą tego typu pomiarów jest fakt, że jest to metoda stosowana od bardzo dawna, stąd istnieje zapewne spora baza danych historycznych, z której można czerpać w celu obserwacji oraz analizy trendów. Regularna aktualizacja tych danych pozwala na monitorowanie stanu technicznego izolacji praktycznie bezterminowo.
Należy jednak pamiętać, że próby wytrzymałości elektrycznej napięciem stałym nie zawsze odzwierciedlają rzeczywiste naprężenia występujące w izolacji kabli i aparatury. Na przykład częstotliwość eksploatacyjna elektroenergetycznych systemów zasilania wynosi 50 Hz (w niektórych krajach 60 Hz), stąd pomiar napięciem stałym nie odtwarza rzeczywistych warunków pracy tych instalacji. Do badania tych systemów zalecane są urządzenia probiercze napięcia przemiennego.